سهل بن عبدالله تستری

ابو محمد سهل بن عبدالله شوشتری (۲۰۳ تا ۲۸۳ ه‍.ق): ابومحمدسهل پسرعبدالله پسر یونس شوشتری که در متون عربی سهل التُستَری نامیده می‌شود از عارفان نامی قرن سوم قمری است. وی در سال ۲۰۳ قمری در شوشتر به دنیا آمد و به سال ۲۷۳ یا ۲۸۳ هجری در تبعیدگاه بصره زندگی را بدرود گفت. سبب روی آوردن او به سلوک، تعالیم و ترغیبهای دایی او محمد سوار بود که از صوفیان سخت کوش به‌شمار می‌رفت و یکی از بهترین شاگردان او ذوالنون مصری (متوفی سال ۲۴۵ قمری) بود، علت تبعید وی به بصره به اتهام زندقه می‌باشد که در سال ۲۶۱ قمری اتفاق افتاده و علتش این بود که علمای شوشتر رساله وی را در باب توبه فرد، مردود دانستند؛ مراد از توبه فرد، در نظر سهل این بود که می‌گفت: (توبه، بر هر فردی واجب است. عاصی باید از معصیت توبه کند و مطیع باید از طاعت، تا هر دو از غرور برهند) تعدادی از سخنان او زیر عنوان «هزار گفتار» به وسیلهٔ شاگردش محمدبن سالم (متوفی سال ۲۹۷ قمری) گردآوری و انتشار یافت. در تفسیر قران نیز کتابی بدو نسبت داده و در مآخذ مختلف از آن نام برده‌اند.