کتاب مرگ انسان و دلیلی در جانبداری از زندگی The Death of Humanity

آیا ارزش حیات انسان ذاتی است؟ یا برعکس، زندگی فقط وقتی ارزش دارد که انسان به ضعف، پیری، زوال عقل، ناتوانی، معلولیت و درد دچار نشده باشد؟ چرا خودکشی، خودکشی ترحمی، قتل، قتل عام و کشتارهای میلیونی در قرن بیستم با آن همه دستاوردهای ادعایی و رفاهی‌اش به حد نصاب‌های بی‌سابقه رسید؟ نظریه‌پردازان و فیلسوفان مدرن چه نقشی در تبلیغ کم‌ارزش بودن حیات انسان داشته‌اند؟ آن‌ها چگونه راه را برای ظهور وحشی‌گری‌های بی‌سابقه فراهم کردند و با چه استدلال‌هایی حیات را فاقد ارزش ذاتی نمایاندند؟ ریچارد وایکرت با ذکر شواهد دست اول به این پرسش‌ها پاسخ می‌دهد و بلایی را که از خلال نظریه‌پردازی متفکران دوران مدرن سربرآورد، تشریح می‌کند. او با استناد به آثار و نوشته‌های این مکاتب، از مارکسیسم گرفته تا اگزیستانسیالیسم، جبرگرایی محیطی و زیست‌شناختی، پوزیتیویسم، رفتارگرایی و غیره، شواهد خوارشماری و فروکاهش ارزش زندگی در طرز فکر و جهان‌بینی پیشگامان این مکاتب را آشکار می‌کند.