موجود
4.2 | 9 تعداد مشاهدهبرای اطمینان از موجود بودن کتاب " جهاد اسلامی " در وب سایت پاب بوک لطفاً پیش از خرید با پشتیبانی سایت هماهنگ فرمایید.
ناشر |
![]() |
---|---|
نویسنده |
![]() |
من به مسئله آزادی به آن معنا (یعنی آزادی فرد در میل و اراده و خواست) اعتقاد ندارم و اصالت اجتماعی هستم و معتقدم آزادی در مسیر مصالح کلی اجتماع و در مسیر بروز کردن شخصیتها صحیح است نه اینکه بگوییم من بشرم، حیثیت انسانی ایجاب میکند که هرچه دلم میخواهد چون من دلم میخواهد باید آزاد باشد. مصلحت فرد آزادی او را محدود میکند. مصالح اجتماع هم آزادی افراد را محدود میکند. حتی مصالح نسل آینده، آزادی این نسل را میتواند محدود کند.
مرتضی مطهری (زادهٔ ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ در فریمان – ترور شدهٔ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ در تهران) روحانی شیعه، استاد فلسفهٔ اسلامی و کلام اسلامی و تفسیر قرآن، عضو هیئت موتلفه اسلامی و از نظریهپردازان نظام جمهوری اسلامی ایران بود. وی قبل از انقلاب سال ۱۳۵۷ استاد دانشکده الهیات دانشگاه تهران بود. بعد از انقلاب به ریاست شورای انقلاب منصوب شد. سید روحالله خمینی علاقهٔ زیادی به وی داشت، تا آنجا که بعد از مرگش گفت: «فرزند عزیزی را که پارهٔ تنم و حاصل عمرم بود، از دست دادم» در ادبیات جمهوری اسلامی ایران از وی با عنوان «معلم شهید» یاد میشود. مرتضی مطهری در شامگاه روز سهشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۸ پس از پایان جلسهای در منزل یدالله سحابی به همراه گروهی از رجال سیاسی انقلابی، در تاریکی شب و هنگام خروج از محل جلسه در کوچه پارک امین الدوله، هدف گلولهٔ یکی از افراد گروه فرقان قرار گرفت و پس از انتقال به بیمارستان طرفه به فیض شهادت نایل آمد.
کتاب حاضر دارای دو بخش است. بخش اول تنظیم شده سه جلسه بحث و انتقاد درباره جهاد اسلامی توسط استاد شهید آیتالله مطهری در انحمن اسلامی پزشکان در بهار و تابستان سال 1350 شمسی است. البته قرائن نشان می دهد که بین جلسه دوم و سوم، جلسه یا جلساتی بوده است که متاسفانه توار صوتی آن در دست نیست. این بخش قبلا به صورت مستقل تحت عنوان “جهاد اسلامی و آزادی عقیده” منتشر شده و چاپ اول آن در سال 1394 بوده و بعد از آن چند نوبت تجدید چاپ شده است. در این مباحث به مسائلی متمایز از مسائل بخش دوم نیز پرداخته شده است، مانند کتب ضلال، تفتیش عقاید و آزادی منتقد و مخالف در اظهار، که شامل نکات بدیعی است. بخش دوم حاصل چهار جلسه سخنرانی آن متفکر شهید است که در همان سال 1350 شمسی در مسجد الجواد (تهران) در جمع عمومی و به طور هفتگی به مناسبت تفسیر سوره توبه ایراد شده است.