کتاب در قلب سنگر ساز Dar ghalb-e sangar-saz

یک پاراگراف از کتاب در قلب سنگر ساز

ناگهان عطر خوشبویی که در فضای بهشت رضا پیچیده است مرا به خود می‌آورد می‌ایستم و برمی‌گردم و به پشت سرم نگاه می‌کنم به شیشه گلاب خیره می‌شوم که هنوز حتی در آن را باز نکرده. ام پس این بوی خوش این عطر که هوش آدم را از سرش می‌برد از کجاست؟ عطری شبیه عطر گل‌های محمدی است که هاشم بارها از آن برایم گفته بود. همان گل‌هایی که روزگاری، دور هاشم شجاع و مهربانم در کلاته دامغان با دسته‌ای کوچکش آنها را می‌چید و از عطرشان سرمست می‌شد.