موجود
4.2 | 4 تعداد مشاهدهبرای اطمینان از موجود بودن کتاب " الکنوز الودیعه من رموز الذریعه " در وب سایت پاب بوک لطفاً پیش از خرید با پشتیبانی سایت هماهنگ فرمایید.
ناشر |
![]() |
---|---|
نویسنده |
|
مترجم | ابن شمس الدین حسن ظافر |
ابوالقاسم حسین بن محمد معروف به راغب اصفهانی معروف به سید سیراب[نیازمند منبع](درگذشته ۵۰۲ قمری) لغتشناس و از ادیبان و حکیمان اهل اصفهان بود. وی از بزرگترین دانشمندان ایرانی است که در دوران آل بویه در سده چهارم که اصفهان در اوج تمدن اسلامی و علم بودهاست. برخی با استناد به بسیاری روایتهایش از خاندان محمد (اهل البیت) و «امیرالمؤمنین» خواندن علی بن ابیطالب وی را علوی خواندهاند.نیز فخر رازی در اساس التقدیس وی را از امامان اهل سنت میشمارد.مرگ وی را بین ۳۹۸ تا ۴۰۲ قمری یا ۵۰۲یا ۵۶۵ نیز دانستهاند. امّا آنچه مشهور است وی در قرن چهارم قمری میزیسته است.درباره تاریخ وفات او نیز تفاوت اقوال آن را نزدیک به یک سده نشان میدهد. سیوطی در بغیة الوعاه گفته که وفات او در اوائل سده پنجم (یعنی حدود - ۴ - ۴۱۰) است، در حالی که کشف الظنون وفات او را در سنه ۵۰۲ آورده است و این نظر را بروکلمان، زرکلی، خوانساری و شیخ عباس قمی و آغابزرگ تهرانی ذکر کردهاند. برخی از محققان معاصری که درباره حیات راغب تحقیق کرده، انکار کردهاند که راغب در سال ۵۰۲ وفات کرده باشد، خصوصاً در حالی که ابوحامد غزالی (م ۵۰۵) کتاب الذریعة الی مکارم الشریعه او را نیک میشمرده و با خود در سفرها حمل میکرده، و از سال ۴۸۸ از بغداد کوچ کرده، بعید است. که در آن تاریخ طبق این گفته در جوانی راغب سازگار است، این کتاب را در اختیار داشته باشد. حتماً باید راغب پیش از این میزیسته و فوت کرده باشد. ذهبی (م ۸) راغب را در سنه ۴۵۰ گویی زنده میدانسته و او را در ضمن طبقه ۲۴ شمرده است و بعد مینویسد: لم اظفر له بوفاة و لا ترجمة، و محتمل است که در آن وقت زنده بوده باشد. بدون شک نمیتواند راغب در سال ۵۰۲ فوت کرده باشد، زیرا در مصادر قدیمی قریب به عصر راغب، نصی بر این تاریخ یافت نشده و حاجی خلیفه که این خبر را گفته و دیگران نقل و تبعیت کردهاند، از کلام سیوطی برگرفته، با اینکه سیوطی گفته است که وی در اوائل سده پنجم فوت کرده است. از سوی دیگر، راغب در برخی آثار خود بر ملاقات با بعضی معاصرین صاحب بن عباد (م ۳۸۵ ق.) مانند ابوالقاسم بن ابیالعلاء و عبدالصمد بن بابک تصریح کرده و ممکن نیست این ملاقات تا اوائل قرن ششم ادامه یافته باشد. وانگهی تاریخ کتابت برخی آثار راغب، مانند مفردات در سال ۴۰۹ را نشان میدهد که باز با فوت ۵۰۲ نمیسازد، با اینکه کتاب الذریعه را پیش از مفردات نوشته و در مفردات به آن اشاره میکند. البته در حاشیه برخی نسخههای مفردات آمده که این کتاب به خط راغب اصفهانی است که در هلال ماه رجب از سال ۳۴۳ در قصبه اصفهان به دنیا آمده و در ربیعالاخر سال ۴۱۲ فوت کرده است. اما مشکل این تاریخ، مجهول بودن کاتب و متاخر بودن تاریخ کتابت نسخه است.
ابوالقاسم حسین بن محمد بن مفضّل معروف به راغب اصفهانی؛ ادیب و مفسر قرآن، حکیم متکلم و فقیه و عالم بزرگ علم اخلاق در قرن پنجم هجری است. راغب آثار بسیاری از خود در علوم مختلف برجای گذاشته است. یکی از این آثار ارزشمند کتاب «الذریعه الی مکارم الشریعه» در علم اخلاق به زبان عربی است. این کتاب را یکی از دانشمندان قرن هشتم قمری به نام ابن شمسالدین حسن ظافر و به فرمان شاه شجاع به زبان فارسی ترجمه کرده و آن را «الکنوز الودیعه من رموز الذریعه» نامیده است. کتاب «الکنوز الودیعه» علاوهبر جنبهی علمی، دارای نثری فصیح و بلیغ و از بهترین نمونههای نثر فنی قرن هشتم است. استفادهی مترجم از آیات قرآن، احادیث و روایات، اقوال بزرگان و شمار زیادی شعر عربی و فارسی بهعنوان شاهد موجب شده است این کتاب در جایگاه یک دایرهالمعارف فاخر قرار بگیرد. بررسی سبک این رساله نشان میدهد که آشنایی مترجم با علوم ادبی و آثار برجستهی ادبیات فارسی و عربی و نیز طبع و قریحهی شاعرانهی وی، نقش او را از سطح یک مترجم فراتر برده و در مقام یک مولف خلاق قرار داده است.